Echtheidsworst

Afgezien van het altijd rusteloze Vitesse, was het eigenlijk al best lang relatief stil rond de hoofdtrainers in de (sub)top van de Nederlandse eredivisie. Philip Cocu toont zich bij PSV een autonome hopman voor zijn padvinders, Ronald Koeman zat alleen in Spanje ooit langer bij dezelfde club, in Twente houden Michel Jansen en Alfred Schreuder elkaar uit de wind en bij Ajax klopt het technisch hart. Als de trainerscarrousel een stoelendans was, dan mocht de muziek wel weer eens aan.

VDB & Bartoli in de slag om La Redoute

Het ogenschijnlijke gemak waarmee Michele Bartoli in 1997 en ’98 in Luik-Bastenaken-Luik was weggereden van zijn naaste belagers, vervulde het hele peloton met een combinatie van angst en ontzag. Beide keren was het Laurent Jalabert die als een strontvlieg werd afgeschud, waarna de Italiaan met straatlengtes voorsprong vorstelijk arriveerde. Overmacht Extraordinaire.

Lees verder op Touretappe.nl >>

Waarom Bauke Mollema Luik-Bastenaken-Luik wint

Om extra spanning toe te voegen aan de Amstel Gold Race, bedacht ik afgelopen zondag een spel. Mijn zus en ik maakten ieder twee lijstjes met kanshebbers, één met onze vijf favorieten en een schaduwlijst met vijf back-ups. In het eerste rijtje omcirkelden we allebei onze winnaar, en in de tiende kilometer voor het einde mochten we één van onze vijf favorieten vervangen door een naam uit de schaduwlijst. Wout Poels was inmiddels afgestapt, dus daar ging een streep door ten faveure van Andy Schleck.

Lees verder op Touretappe.nl >>

De status van AGR: boven alle discussie verheven

Huiskamervraag: Welke koers hoort in dit rijtje niet thuis? Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik?

Lees verder op Touretappe.nl >>

Tom Boonen, een heel grote monsieur

Laat het gerust aan Wilfried de Jong over een roadmovie over Parijs-Roubaix te maken. Samen met een team onvervalste vakmensen bracht de tv-maker afgelopen donderdag feilloos in beeld dat het voltooien van de Hel van het Noorden bepaald niet voor iedereen is weggelegd. Het troosteloze Noord-Franse landschap spelt onheil, met haar genadeloze kasseien die als lange rijen kiezen tussen de weilanden uit de grond steken, geduldig wachtend op dunne fietsbandjes. Wachtend op mensenvlees.

Lees verder op Touretappe.nl >>

Niki Tergstra

Volgens de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws mogen we van geluk spreken dat Niki Terpstra de Ronde van Vlaanderen niet gewonnen heeft vandaag. Geen betere remedie tegen het gemekker over het nieuwe parcours en het ontbreken van de Muur dan een winnaar van het kaliber Cancellara. En die zijn op één vinger te tellen.

Lees verder op Touretappe.nl >>

Vrijbuiters

Je ziet aan alles dat Daan Luijkx, manager van Vacansoleil-DCM, de term koestert. Bij de presentatie van de ploeg voor het nieuwe seizoen mag hij het eindelijk weer een paar keer zeggen: “In de Tour gaan we met een stel vrijbuiters proberen voor verrassingen te zorgen.” Telkens weer een uiterst geraffineerde sneer naar die overgeorganiseerde losers van Rabo. Zijn schalks omhoog kruipende mondhoekjes verraden opzet.

Lees verder op Het Is Koers >>

#Pepe – butcher van Bernabéu

De verontwaardiging in de stem van commentator John van Vliet doet vermoeden dat het zijn bloedeigen zoon was die zojuist een rotschop te verduren kreeg. Daar heeft hij vast ook al zo vaak stiekem over gemijmerd, dat het een beetje zo moet hebben gevoeld: handen af van Leo Messi! Of het moet een aai over de bol zijn. 

Culthelden uit de eredivisie: niet Erik Regtop

Over het bepalen van de nieuw te bewieroken ‘Cultheld uit de eredivisie’ dient niet te lichtzinnig te worden gedacht. Er worden onherroepelijk mensen teleurgesteld. En het gaat wel om de gevoelens van (voormalige) profvoetballers, toch al van die emotionele types! Nu hebben eerdere culthelden als Patrick Pothuizen en Harry Decheiver de rubriek ook nog eens van een zeker cachet voorzien. Zij trokken het cultheldendom naar een ander niveau. Dat van oud zweet en dood bier. Dan kun je niet ineens op de proppen komen met een Erik Regtop. Dat gaat niet.

The Curse of the Rainbow Jersey

De wielersport is een broeinest van bijgeloof, zenuwen en dwangneuroses. Gerrie Knetemann weigerde startnummers op te spelden die op wat voor manier dan ook in een som met het getal 13 te betrekken waren; Michael Rasmussen trok zijn wimpers uit zijn kop om maar geen grammetje te veel de berg op te hoeven torsen en als er voor Mario Cipollini geen veertien hitsige blondines achter de finish klaar lagen stapte hij resoluut af. Als een renner (Jens Voigt, Jonathan Hivert, Thomas Voeckler) in een afdaling een bochtje mist, mist hij er in dezelfde afdaling nog drie. Waarom? Dat is gewoon zo..

Wordfeud – een liefdesverklaring

Roken is allang niet stoer meer en gokken is veel te duur. Drugs zijn deprimerend en op drank is ook vast wel iets aan te merken. Daarom voed ik mijn verslavingszucht momenteel exclusief met online scrabble. De minst schadelijke aller opties. Or is it?

Wu-Tang Clan Rebirth Tour

Waar het mijn helden betreft ben ik aardig honkvast. Ik heb Bruce Willis Die Hard IV in een heartbeat vergeven en de wereld zag wat mij betreft sinds pak ‘em beet 1992 geen betere voetballer meer dan Bryan Roy. Het enige dat ik van mijn helden vraag, is dat ze op afstand blijven, zodat ik niet ‘lijfelijk’ met hun tekortkomingen kan worden geconfronteerd. Ik schrok dan ook wel even toen ik vele jaren terug op het vliegveld van Barcelona ineens oog in oog stond met Johan Cruijff.

Komkommertijd

De zomer begon dit jaar vroeger dan ooit. We hebben al duinbranden, hittegolven en parkrellen voor de kiezen gehad en het moet nog juni worden. Nu is zelfs - terwijl Bin Laden en Mladic nog onderweg zijn naar respectievelijk zeebodem en Den Haag - ook de komkommertijd maar vast in alle hevigheid losgebarsten. En na mijn lange en zeer eenzame strijd tegen alles wat met dit groene kwaad van doen heeft, is het enkel uit respect voor slachtoffers en nabestaanden dat ik me niet laat verleiden tot een triomfantelijk “I told you so...”

Culthelden uit de eredivisie: Harry Decheiver

Vaak zijn culthelden omgeven door een zweem van mystiek. Neem Harry Decheiver, de met een fluwelen techniek gezegende zigeuner die met zijn ongeschoren schooiertronie door de Nederlandse topclubs als de pest gemeden werd, maar in 1997 met Borussia Dortmund de wereldbeker voor clubs won. Met Bergkamp, Kiprich en Romario had de eredivisie in de vroege jaren negentig aan fijnbesnaarde stilisten geen gebrek. Zij waren de zekerheidjes op de jaarlijkse videoband met hoogtepunten uit weer een seizoen PTT-telecompetitie, aangevuld met eendagsvliegen, toevalstreffers en altijd Harry Decheiver. Sierpaard met een stoppelbaard.