Newcastle is een charmante stad met mooie, oude gebouwen, sfeervolle straatjes, chique winkelcentra en een prachtig stadion er middenin. De taxichauffeur was inderdaad onverstaanbaar, maar de kroegen waar we beslist heen moesten wees hij ook aan, dus dat maakte niets uit.
De eerste van deze kroegen had van buiten veel weg van een vijftien jaar eerder wegens afrekening in het criminele circuit tot nader order gesloten coffeeshop, maar de chauffeur van onze pausmobiel was een vrolijke ‘geezah’, dus die moesten we maar vertrouwen. Binnen troffen we inderdaad een Engelse pub zoals je die hoopt te treffen: hoge houten tafels, een kale papzak achter de tapkast, schuimloze pints en een aangenaam aroma van kip en vis in oud vet. I loved it!
Zestien potjes pool en een stuk of wat Fosters later besloten we dat het tijd was voor het volgende programmapunt: The Moose’s Tits*, de stamkroeg van de meest hartstochtelijke Newcastle-sympathisanten. Honderdtwintig platlallende dronkaards met zwartwitte shirtjes, bloedrode ogen en incomplete gebitten zongen en vloekten er lachend op los. Voetbal in Engeland! Exactly how I imagined it would be. Eentje nog en dan op naar het stadion. Op naar St. James’ Park!
...
* Of deze pub daadwerkelijk zo heette durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar tijdens mijn bezoek aan Londen vorige maand zag ik bevestigd dat alle Britse kroegnamen zijn opgebouwd uit the King, the Turk of een diersoort en diens lichaamsdeel of meubelstuk. The King’s Haemorrhoids, The Bird’s Closet, The Turk’s Head, and so on.
De naam van de pub voor de wedstrijd is "The Three Bulls Heads". De pub ernaast heet "Goose".
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Neef
Hey Coen,
BeantwoordenVerwijderenLeuk om terug te lezen wat we hebben meegemaakt. Volgens jaar maar weer naar het Oktoberfest?
Groet,
Neef