7 maart 2011

Newcastle – Liverpool deel 1: de aanloop









“Zal ik gewoon hetzelfde hotelletje maar weer boeken?” Mijn overtuiging dat het ongezond is twee jaar achter elkaar het Oktoberfest te bezoeken, werd door de neef van mijn vriendin niet gedeeld. “En zullen we dit jaar vliegen? Dan kunnen we een dag langer drinken.”

Goddank ging ik na mijn eerste Oktoberfest in de tunnel op weg naar het licht ergens halverwege knockout, maar een tweede jaar op rij, that’s pushing it. Hier moest ik onderuit. Maar aan de andere kant, weigering zou door neef en schoonvader met ongeloof en verdriet worden beantwoord, en zeker ook met een paar snedige observaties aangaande mijn laffe gestel. Een tegenvoorstel dan maar: voetbal. In Engeland. Hear, hear!

Een paar maanden later zaten we als kinderen zo blij in de auto naar IJmuiden. Onze boot vertrok om een uur of 17 en zou ’s ochtends in Newcastle aanmeren. Zo lang had ik nog nooit op een boot gezeten en naïef als ik ben stelde ik me heel wat voor bij de luxe en gezelligheid op zo’n onmetelijk grote schuit. Om 17 uur uitvaren leek me bovendien ideaal: d
irect de bar in, pimpelen tot een uur of acht, retourtje snackbar, ... Ik zag het helemaal zitten.


In de rij voor de boot begon ik mijn verwachtingspatroon voorzichtig wat naar beneden bij te stellen. Dit waren hardly de voetbalminnende mannetjes en romantische dagjesmensen die ik verwacht had. Dit waren lage voetbalteams uit twijfelachtige uithoeken. Natte matjes, dunne snorretjes, halveliterblikken, feyenoordsjaaltjes en ajaxshirtjes. Schorriemorrie! Men was uitgelaten, want men werd uitgelaten. Een weekendje weg bij moeders de vrouw en/of reclasseringsambtenaar. Schipper mag ik overvaren? Ja of nee? Liever niet, maar vooruit.


















Het schip was ontegenzeggelijk groot, maar om zoveel mogelijk geteisem ineens over te kunnen zetten, waren er dusdanig veel etages op elkaar gepropt dat je constant gebukt moest lopen. Er paste een mannetje of 200 in de bar en die stonden er ook direct. Met 1 stuks personeel en een emmertje lauwe beugels was dat een ongelijke strijd, dus het eerste biertje liet even op zich wachten, maar we waren op pad, we hadden goede zin, en er werd nog nergens gevochten. So far, so good!



...

1 opmerking:

  1. Ondanks het gebruik van het woord schorriemorrie, goeie shift!
    Ga nu deel 2 lezen hoop ik

    BeantwoordenVerwijderen