15 februari 2011

Groet uit Schoorl Run 2011

Zondag 13 februari. Het is rumoerig aan de start. Er gaat een prettige nervositeit door het deelnemersveld, dat zich realiseert dat het vandaag moet gebeuren. Winnen of verliezen kun je hier alleen van jezelf, dus heerst er een sterk gevoel van saamhorigheid dat tot haar apotheose voorbij de finish niet meer zal verdwijnen. Om exact 14.33 uur trekt een schot de groep lopers joelend in beweging. Het spel is op de wagen. Ze zijn op weg. ‘Ze’, want ik zit nog in de auto, 5 kilometer voor Schoorl.

Ik moet bij de verlaten start over een hekje klimmen om over de matten te kunnen lopen die de chip tussen mijn veters en daarmee mijn tijdsmeting activeren. Dat had ik beter niet kunnen doen. Voor de tweede kilometer erop zit heb ik mijn twee medelaatkomers Jos en Bouwers al moeten laten gaan en heb ik nog niet één achterblijver mogen passeren. Bij elke bemande doorkomst wordt al opgebroken en verbaasd gereageerd wanneer ik bezweet en beschaamd voorbij sjok. Gelukkig hang ik al vijfhonderd meter bij twee onverschillige tienermeisjes aan het elastiek. Die zijn hoe dan ook eerder begonnen dan ik, dus ik ben sneller. Mijn moraal is rising.


Na kilometer vijf ben ik al een handjevol middelbare dames voorbij en kom ik onmiskenbaar in de staart van het peloton terecht. Geen geringe prestatie gezien mijn late start, zo maak ik mezelf wijs terwijl ik nog een omaatje passeer. De pijn in mijn benen is hevig maar constant, en het is nog slechts een kwestie van tijd voordat ik Bouwers en Jos jammerend in de berm zal zien liggen. Dat kan haast niet anders.

Nog één kilometer. Wel een paar mannen voorbij, waarvoor ik wegens leeftijd of fysieke gesteldheid in de bus zou opstaan, als ik niet zelf net tien kilometer door de duinen had gerend. (Kom nou!) Op de finish pak ik nog net een restantje saamhorigheidsgevoel mee, waardoor ik niet eens direct wordt beschimpt. Het uitblijven van sarcastische snedigheden ervaar ik op dat moment echter als de ultieme vernedering, die ik snel afkoop met het eerste rondje bier. Moraal: not bad actually.

Volgend jaar weer!

2 opmerkingen:

  1. Snedige en sarcastische opmerkingen, over bijvoorbeeld Balinese déjà vus, werken het best als je ze niet maakt! Maar eerlijk is eerlijk: de achterstand was te overzien en je krijgt aanstaande zaterdag/zondag de kans je te revancheren, wanneer we ons op jouw terrein zullen begeven...
    Kapellenfestival-------------> Haché

    kusje!
    Bouwers

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, ik ben zo mogelijk nog banger voor het komende weekend dan ik voor afgelopen zondag was. En mijn toenmalige plan die angst te verbergen onder some good old-fashioned grootspraak pretty much blew up in my face. Ergo: ik ben bang, maar heb ook zin. Kapell'n!!

    BeantwoordenVerwijderen